A historia que parte da pequena estación de Idomeni, a última antes de cruzar a fronteira grega con Macedonia do Norte, sérvelle a Cuíñas como punto de partida para recrear aquel tempo vivido no 2016 a raíz do peche da ruta dos Balcáns no que milleiros de persoas que escapaban da guerra en Siria acabaron «atrapadas coma chinches». «Ao principio ía contar só a experiencia de voluntarios, pero vin que a historia quedaba coxa e quixen que a novela fose tamén para os ollos dos refuxiados. Intentei que Idomeni fora un punto de encontro dramático entre occidente e oriente e narrar ese contraste», explica Cuíñas. «Mais tamén asistimos a un relato de esperanza a través da coraxe dos voluntarios e a valentía de moitos refuxiados, diferentes perspectivas que se cruzan por un instante, coma ese ollar fugaz dos viaxeiros atemporais agardando por un tren que non acaba de chegar ou de partir"».
-5%
